ข้าแต่พระนาคเสนผู้เจริฐ จิตของโยมนี้เล่าคิดเข้าไปในหีบนั้น จะเข้าไปโดยทวารอันใดหนึ่ง
หามิได้ หีบเล่าจะได้เป็นรอยร้าวฉานหามิได้ ก็ดีอยู่เหมือนดังเก่านั้น
พระนาคเสนจึงถวายพระพรว่า ฉันใดก็ดี ดูกรบพิตรพระราชสมภารผู้ประเสริฐ เมื่อ
สัตว์จะบังเกิดในครรภ์มารดา จะปรากฏว่าเข้าไปโดยทวารอันใดหามิได้ เหมือนจิตมหาบพิตร
อันคิดเข้าไปในรัตนมัญชุสาหีบมณีนั้น
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีได้ฟังพระนาคเสนวิสัชนาดังนี้ มีพระราชโองการ
ตรัสว่า กลฺโลสิ สธุสะพระผู้เป็นเจ้ากล่าวปัญหาเปรียบนี้วิจิตรครัน ฟังเป็นอัศจรรย์นักหนา
ยทิ พุทฺโธ ติฏฺเฐยฺย ผิแลว่าพระพุทธเจ้ายังอยู่นี้จะให้สาธุการแก่พระผู้เป็นเจ้านักหนา ใน
กาลบัดนี้
มาตุกุจฉิปฏิสันธิปัญหา คำรบ 7 จงเท่านี้

สัตตโพชงคปัญหา ที่ 8

สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดี มีพระราชโองการตรัสถามว่า ภนฺเต นาคเสน
ข้าแต่พระนาคเสนผู้เจริญ อันว่าพระโพชฌงค์นี้มีกี่ประการ
พระนาคเสนจึงพระพรว่า มหาราช ดูรานะมหาบพิตร อันว่าโพชฌงค์มี 7
ประการ ขอถวายพระพร
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากรมีพระราชโองการตรัสถามว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่
พระนาคเสนผู้เจริญ อันว่าพระโพชฌงค์เป็นองค์ที่จะให้ตรัสรู้นี้มีกี่ประการ
พระนาคเสนจึงถวายพระพรว่า พระโพชฌงค์เป็นองค์จะให้ตรัสรู้นั้นมีอยู่อย่างเดียว
ของถวายพระพร
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากรตรัสถามว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระนาคเสนผู้
เจริญ คือโพชฌงค์องค์ใด
พระนาคเสนจึงแก้ไขว่า มหาราช ดูรานะมหาบพิตร คือพระธัมมวิจยสัมโพชฌงค์
ขอถวายพระพร